Dağlarını Duman Bürümüş Memleketimin

Dağlarını duman bürümüş memleketimin
Sisler dolu dizgin örtmüş de her yanı
Bir yağmur başladı dışarım serin
Bu gönül tutuşur nice hasretlerden
Bir gurbetlik faslı daha başlar şimdi bana
Dağlarını duman bürümüş memleketimin

Dağlarını duman bürümüş memleketimin
Dereler şırıl şırıl neşeli bu mevsimde
Denizler ırmaklara hasret beklemede
Yeşil sararıyor bir yolcu gidiyor diye
Geleceğim diyorum, yine ağlıyor bulutlar
Bir teselli yok mu şimdi şu gökyüzüne
Dağlarını duman bürümüş memleketimin

Dağlarını duman bürümüş memleketimin
Bahçeler eskisi gibi şen değil sanki
Ağaçlar boynu bükük kuşlar yasta şimdi
Abazdağı bizi bekler hasret pek derin
Yapraklar sararır hüznümüzden bizim
Dağlarını duman bürümüş memleketimin

Dağlarını duman bürümüş memleketimin
Yüreğim sancır içine düştüğüm elemlerden
Yağmur biteviye yağar gözyaşım olur
Duman durmaz yerinde dağlar gönlüm gibi
Çağırır sisleri ötelerden kendine doğru
Yüzünü bulutlar örter mor dağlarımın
Dağlarını duman bürümüş memleketimin

Dağlarını duman bürümüş memleketimin
Bu hasretlik bağrımı deler bilirsin
Gökyüzü içini döker derdim azalır
Bu yağmurlarda yıkanır benim yüreğim
Yine de özlerim hasret dağ olur gönülde
Yağmurla dinermiş yükü derin göklerin
Gözyaşıyla hafifler elemi her yüreğin
Dağlarını duman bürümüş memleketimin

Ağustos-2021, Ordu