Aşık Garip

Bir varmış, bir yokmuş. Allah’ın kulu pek çokmuş. İki komşu varmış. Bunlardan birinin oğlu diğerinin de kızı varmış. Komşulardan biri Hıristiyan’mış, biri de Türk imiş. Oğlanın adı Garip, kızın adı ise Gül’müş. Gül ile Garip aynı okula gidiyorlarmış. Zamanla Garip ve Gül birbirine sevdalanmış. Garip’in ailesi bunu öğrenmiş. Fakat onların bu iki sevdalının birbirine kavuşmalarına rızaları yokmuş. Garip “İlle de Gül!” diyormuş, başka bir şey demiyormuş. Gül’ün ailesi de kızlarını Garip’e vermeyi hiç istemiyorlarmış. Bu iki âşık birbirine kavuşamamışlar.

Aradan çok uzun bir zaman geçmiş. Annesi Garip’e bir kız bulmuş. Zorla Garip’i razı etmişler. Hazırlıklar yapılmış ve düğün başlamış. Gül’ün babası kızını Garip’ten uzak tutmak için tembihlemiş ve düğüne gitmesine izin vermemiş. Fakat Gül dayanamamış, evden dışarı çıkmış. Garip’i görmüş. Garip ve Gül uzun uzun birbirlerine bakmışlar. Garip’in aklı başından gitmiş ve düğünü derneği bozmuş. Bu iki aile arasına bunun üzerine düşmanlık girmiş. Garip’in babası, Gül’ün babasından kızını oğlundan uzak tutmasını söylemiş.

Garip’in annesi onu başka bir kızla evlendirmeye kararlıymış. Garip’e başka bir kız bulmuş. Oğlunu yine zorla ikna etmiş. Hazırlıklar yapılmış ve düğün başlamış. Düğün yapılırken Gül’ün babası onu eve kilitlemiş. Sonra evden gitmiş. Düğün sırasında Gül annesine yalvarmış. “Anne n’olur bana Garip’i bir kerecik göster.” demiş. Anne kızının yalvarmalarına dayanamamış. Gül evden dışarıya çıkmış. Garip’le karşı karşıya gelmişler. Garip’in yine aklı başından gitmiş. Garip bu düğünü derneği de dağıtmış ve evlenmekten vazgeçmiş.

Gül ve ailesi bu durumdan iyice sıkılmaya, başlarına bir hal geleceğini düşünmeye başlamışlar. Bir gün ansızın buradan göçmüşler. Gül’ün gittiğini öğrenen Âşık Garip az kalsın üzüntüden aklını kaybediyormuş. Evlatlarının bu hâlini gören baba çocuğuna bir çare bulamamış. Âşık Garip sazı eline almış ve diyar diyar gezmeye başlamış. Her gittiği yerde Gül’ü soruyormuş. Âşık Garip her gittiği yerde dağla, taşla, kuşla konuşuyor onlara, “Dile gel dile gel / Gül gelirse haber ver” diyormuş. Onun her gördüğü ağaç, kurt kuş da “Gül buradan geçti gitti” diyormuş. Âşık Garip böyle perişan gezedursun, biz gelelim Gül’e…

Gül babasıyla beraber giderken, Âşık Garip’i çok özlediği için onların ellerinden kurtulmuş ve erkek kılığına girmiş. Eline de bir saz alıp diyar diyar gezmeye başlamış. Bir gün Âşık Garip’le Gül bir mecliste karşılaşmışlar. Âşık Garip, acı acı söylemeye başlamış. Gül daha ilk görüşte onun Âşık Garip olduğunu anlamış. Fakat kendisini hemen tanıtmamış. Bunlar karşılıklı atışmaya başlamışlar. Karşılıklı türkü söyleme geç vakitlere kadar sürmüş. Öyle ki, çevrelerinde hiç kimse kalmamış. Yalnız kalmışlar. Bunun üzerine Gül kendisini tanıtmış. Âşık Garip sevincinden baygınlık geçirmiş. O köyde çocuklarını arayan anne babaları da karşılaşmışlar. Bu iki âşığı birbirinden ayırmanın günah olduğunu anlamışlar. Köylerine dönüp kırk gün kırk gece düğün yapmışlar. Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine…

(Bu masal 2017-2018 Eğitim Öğretim Yılı’nda İhsaniye Anadolu İmam Hatip Lisesi öğrencilerinden Yasin Özkan tarafından derlenmiştir.)