Afyon İhsaniye Masalları ” Beçimen”

Afyon İhsaniye Masalları ” Beçimen” Evvel zaman içinde kalbur saman içinde. Köyün birinde bir aile yaşarmış. Bir gün bu ailenin nur topu gibi bir kızları olmuş. Kızın adını Beçimen koymuşlar. Aradan yıllar geçmiş. Beçimen yirmi yaşında güzel mi güzel bir kız olmuş. Beçimen’in babası hanımına bir gün “Beçimen’i ben kendime alacağım” demiş. Hanımı: “Bey, olur mu öyle şey! Delirdin mi?” demiş. Adam ise “Ben bunu bir hocaya sorayım” diyerek dışarı çıkmış. Herkese “İnsan kendi yetiştirdiği meyveyi kendisi mi almalıdır yoksa başkasına mı vermelidir?” diye sorarmış. Herkes “Tabii ki kendisi alması lazım!” demiş. Bir de hocaya sormuş:

“Hocam insanın kendi yetiştirdiği meyveyi kendi mi yemeli yoksa başkasına mı yedirmeli?” demiş. Hoca, “Tabii ki kendisinin yemesi lazımdır.” deyince adam, kızını alır ve çarşıya götürür. Orada kızına giysiler ve takılar alır.

Beçimen annesine bu sıralar, “Anne ben bir eş istiyorum. İçi keçe dışı keçi gibi, köpek suretinde olsun” der. Babasının, kızının bu isteğinden haberi yoktur.

Aradan epey zaman geçer. Beçimen’in babası onu kendisine alır. Düğün olur. Herkes kendi evine çekilir. Beçimen güğümü alarak su doldurmaya gider. Babası “Nereye kızım?” der. Beçimen, “Babacığım su doldurup geleceğim, merak etme, kaçmam” der. Babası da “Ben sana güvenemiyorum” deyince Beçimen, “O zaman belime urgan bağla” der. Babası urganı bağlar ve Beçimen’i su doldurmaya yollar.

Beçimen güğüme suyu doldurur. Urganı da belinden çözer ve güğüme bağlar. Annesiyle birlikte yaptıkları köpek suretindeki keçeyi giyer. Köpek suretinde olduğu için geceleri yürüyerek, gündüzleri ise dört ayak üzerinde gider. Büyük bir otlağın önüne gelir. İki at yayılmaktadır. Beçimen kendi kendine “Şu atların yanında soluklanayım. Bu atlar kiminse onların peşine takılır giderim” der. Atları sürmeye iki genç gelir. Atları alırlar ve büyük bir çiftliğe gelirler. Burası “Ahmet Bey” isimli bir beyin çiftliğidir. Atlar, ağılda tepinip kişnerler. Bey “Bu atlar niye kişner?” diye sorar. Gençlerin biri “Biz buraya gelirken arkamızdan bir köpek geldi. Bizimle birlikte ağıla otların yanına girdi. Atlar bu yüzden huzursuzdur” der. Bey “Şuraya bir hasır serin. Köpek de orada uyusun” der. Beçimen orada köpek sureti keçenin içinde yatar. Ekmek verirlerse yer. Aş dökerlerse yemezmiş.

Bir gün o köyde bir düğün olur. Beyin kız kardeşi düğüne gider. Beçimen de keçenin içinden çıkarak düğüne gider. Beyin kız kardeşinin yanına oturur. Beyin kız kardeşi de beye kız aramaktadır. Beçimen’i görünce onu abisine almak ister. Beçimen’e sorar: “Nerelisin?”. Beçimen “Oklavaç Pişirgeç köyündenim.” der. Beyin kız kardeşi Beçimen’e bir yüzük verir. “Köyde kimde kalırsınız?” diye de sorar. Beçimen “Evlerini tam olarak bilmem.” der. Düğün yerinden kalkar, çiftliğe gelir. Çiftlikte hemen köpek suretindeki keçeyi giyer ve hasırın üzerine uzanır.

Beyin kız kardeşi Ahmet Bey’e “Sana bir kız bulduk. Oklavaç Pişirgeç köyünden. Onu rahatça bulabilesin diye parmağına bir yüzük taktık.” der. Ahmet Bey ertesi günü o köyü aramaya gideceğini söyler. Beyin kardeşi yolda yemeleri için onlara yufka yaptırır. Gece olunca Beçimen üzerindeki keçeyi çıkartır. Bir yufka yapar. İçine de parmağındaki yüzüğü koyar. Yufkayı pişirerek diğer yufkaların altına koyar. Bey Oklavaç Pişirgeç köyünü aramaya koyulur. Oraya giderler sorarlar, buraya gelirler sorarlar. Herkes “Öyle bir köy duymadık.” der. Beçimen de keçeyi çıkartır, çiftliğin avlusunu süpürür, yemekleri pişirir ve keçesini yayarak yeri yerine yatar. Bey ile uşağı köyü ararlarken acıkırlar. Yufka yerler. Yufkadan iki üç tane kalmıştır. Bey son yufkayı alır, böler. Yufkayı bölerken yüzük yere, beyin önüne düşer. Bey o anda kızın aslında çiftlikte olduğunu anlar. Hemen ata biner, çiftliğine gelir. Beçimen de keçesini çıkartmıştır. Çiftliğin avlusunu süpürmektedir. Bey gelir, Beçimen’in elinden tutar. “Bunca zaman benden niye saklandın?” der. Beçimen utanır. Ahmet Bey’le Beçimen kırk gün kırk gece düğün yapar ve evlenirler.

(Bu masal 2017-2018 Eğitim Öğretim Yılı’nda Afyonkarahisar-İhsaniye Anadolu İmam Hatip Lisesi öğrencilerinden Ahmet İde tarafından Nimet İde’den derlenmiştir. Nimet İde 1961 doğumludur. İhsaniye Beyköy’de ikamet etmektedir. İlkokul mezunudur.)