Karadeniz’le Hasbihal

Karadeniz’le Hasbihal

Fatsa yollarında bir garip dolaştım
Kaybolan demlerime oturup şaştım

Nasıl da geçiyor yıllar birer birer
Bir sükût-ı hayal! Bomboş sanki her yer

Yollar, caddeler suskun. Her şey lâl olmuş
Yaşamak değil, sanki başka hâl olmuş

Beni anlayan bir şey var: O da deniz
Şimdi o mırıl mırıl, birlikteyiz biz

Deniz… Martıların, şairlerin yurdu
Söze gelip hâl diliyle şunu sordu:

-Yıllar var ki niçin böyle gurbettesin,
Sonu gelmez bir ebedî firkattesin?

Neden kaçmadasın köşe bucak benden?
Söyle hadi! Bir cevap beklerim senden.

-Ey deniz! Bu bir rızadır kaçmak değil
Koşmuşum yine sana, sade bunu bil

Deryaya kavuşan ırmaklar misâli
Huzurluyum, sorma şu bendeki hâli

Şu gurbetten bunalmış, sana gelmişim
Niçin burdayım, anlamış ve bilmişim

Ama ne çâre! Bir şey gelmiyor elden
Birkaç kuru lafız dökülüyor dilden

“Ya tahammül ya sefer!” dediler bana
Tahammül yok, sefer düştü dosttan yana

Anla artık, hepsi bir visâl içindir
Yorulmak ve yıpranmak o hâl içindir

Ruhuma yudum yudum içirdim seni
Vahdet denilen ufka bağladın beni

Ey deniz! Haydi gel sende kaybolalım
Susalım da bir ve beraber olalım