İhsaniye Masalları ”Padişahın Oğlu ile Çingenenin Oğlu”

Zamanın birinde bir padişah varmış. Bu padişahın pek çok cariyesi varmış. Padişah onların her birine pazıbent verirmiş. “Çocuk erkek olursa pazıyı koluna tak. Kız olursa sende dursun.” dermiş. Kadınlara böyle söyleyip gidermiş. Bir kadının oğlu olmuş. Oğlan büyümüş. Bir gün annesine “Anne, benim babam yok mu?” diye sormuş. Annesi:

“Oğlum senin baban şu yerdedir. Senin baban padişahtır.” demiş. Oğlan babasına gitmek için yola koyulmuş. Giderken yakın arkadaşı çingenenin oğlu ile beraber gitmişler. Yolda bunların suyu bitmiş. Önlerine bir kuyu çıkmış. Çingenenin oğlu “Sen al şu su kabını. Kuyuya in doldur. Sonra da ben seni çekeyim.” demiş. İnmiş aşağıya, su kabını doldurmuş. Padişahın oğlu: “Haydi su kabını doldurdum. Çek beni yukarıya.” demiş. Çingenenin oğlu “Kolundaki pazıbendi bana verirsen seni yukarıya çekerim. Padişahın oğlu olarak beni tanıtacaksın. Sen susacaksın.” diye söylemiş. Söz alınca çingenenin oğlu, onu kuyudan çıkarmış. Padişahın oğlu çingenenin oğluna pazıbendi vermiş ve yola düşmüşler. Sonunda padişahın yanına gelmişler. Padişah da pazıbendi görünce çingene oğlunu kendi oğlu sanmış. İki arkadaş atlara bakarken çingene oğlu güzel mi güzel bir kız görmüş. Babası “Oğlum o kızı getirmek için bir ordu gitti. Boş ver. Ben sana başka güzel kız bulurum.” demiş. Çingene oğlu “Baba benim bu arkadaşım getirir.” demiş. Meğerse derdi iyi kalpli olan arkadaşını öldürtmek ve yerine geçmekmiş. Arkadaşı kabul etmiş.

Padişahın gerçek oğlu yolda giderken karıncaların kavga ettiğini görmüş. Demiş ki, “Bol dünyaya sığmadınız mı? Neden kavga ediyorsunuz?” Karıncaları ayırmış. Bunun üzerine karıncalar padişahın oğluna iki tane bıyık vermiş. Karıncalar: “Eğer başın sıkışırsa bu bıyıkları birbirine değdir. Biz sana yardıma geliriz.” demişler. Az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş. Padişahın oğlu bir yere gelmiş. Burada arılar kendi aralarında kavga ediyormuş. Padişahın oğlu arıları görünce onları da ayırmış. Onlara da aynı sözü söylemiş. Arılar da padişahın oğluna iki bıyık vermiş ve karıncaların söylediği sözü demişler. Sonunda padişahın oğlu güzel kızın yanına varmış. “Sana Allah’ın emriyle arkadaşıma dünür geldim.” demiş. Güzel kız da “Bir şartım var. İki sınavdan geçince seninle gelirim. Ama iki sınavı bitirmen lazım. Eğer sınavı geçemezsen ölürsün.” demiş. Akşam olmuş. Güzel kız arpayı, haşhaşı, buğdayı yere döküp birbirine karıştırmış. Sonra da “Döktüğüm çuvalların içindekileri ayrıştırırsan birinci sınavı geçersin. Haydi, başla!” demiş ve gitmiş.

Padişahın oğlu nasıl ayrıştıracağını düşünürken aklına karıncalar gelmiş. İki bıyığı birbirine değdirmiş. Karıncalar çıkagelmiş. Sonra da oğlan karıncalara olup biteni anlatmış. Karıncalar sabaha kadar arpayı, buğdayı ve haşhaşı ayırmışlar. Oğlan uyanmış ve karıncalar gitmiş. Güzel kız çıkagelmiş. Şaşırmış ve “İkinci sınava geçelim.” demiş. Oğlanı bahçeye getirmiş. Orada kırk tane kız varmış. O bu güzel kızların hepsine benzermiş. Hepsi de çok güzelmiş ve onları gerçeğinden ayırt etmek zormuş. Güzel kız:

“Bahçede kırk kız var. Bu kızlardan hangisi gerçek? Beni seçeceksin. Seçersen seninle gelirim. Yok, seçemezsen ölürsün.” demiş. Padişahın oğlu ne yapayım diye düşünürken aklına arılar gelmiş. Cüzdanından iki bıyığı çıkarmış ve birbirine değdirmiş. Kızlar sıralanmış. Tam o sırada arılar çıkagelmiş. Arılar emrindeymiş. Olanları arılara anlatmış. Arılar:

“Sen gözünü bizden ayırma. Biz de gerçek kızın yüzüne konunca elinden tut çek.” demişler. Arılar bir aşağı bir yukarı gitmişler. Sonunda güzel kıza konmuşlar. Padişahın oğlu da arılar konunca kızın elinden çekmiş, çıkarmış. “Sensin.” demiş. Güzel kız “Bildin, sınavları geçtin. Seninle geleceğim.” demiş. İkisi de yola düşmüşler. Sonunda padişahın huzuruna çıkmışlar. Oğlan “Getirdim padişahım.” demiş. Padişah şaşkınlıktan bir şey diyememiş. Bu iki arkadaş atlarının yanına gitmişler. Kız da bunları dinlemiş. Çingene oğlu “Atın kuyruğundan ne elek olur ama…” demiş. Oğlan da “Ne eleği! Kuyruğunu düğümleyip padişahın huzuruna çıkacaksın.” demiş. Kız bunları padişaha söylemiş. Güzel kız “Bu senin oğlun değil. Diğeri senin oğlun.” demiş. Padişah bunları dinlemiş ve anlamış. Bu iki arkadaşı huzuruna çağırmış ve demiş ki:

“Sen benim oğlum değilsin. Getir kolunu. Pazıbendi çıkarıp diğerinin koluna takacağım.” demiş. Gerçek oğlunun koluna pazıbendi takmış. Pazıbent gerçek evladın koluna olduğu gibi girmiş. Yeri belliymiş. Sonra gerçek oğlu her şeyi anlatmış. Olup biteni babasına söylemiş. Sonunda gerçekler ortaya çıkmış. Padişahın bir tane deli katırı varmış. İhanet eden çingene oğluna padişah sormuş: “Kırk katır mı istersin yoksa kırk satır mı?” Çingene oğlu da “Ne yapacağım ben satırı! Kırk katır nerede? Kervancılık edeyim.” demiş. Sonra ceza olarak çingene oğlunu katırın arkasına bağlamışlar. Katırın kuyruğuna da diken koymuşlar. Diken kuyruğuna değdikçe hayvan çifte atmış. Çingene oğlu ölmüş. Padişahın oğlu da o kızla evlenmiş. Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine.

(Bu masal 2017-2018 Eğitim Öğretim Yılı’nda Afyonkarahisar-İhsaniye Anadolu İmam Hatip Lisesi öğrencilerinden Emre Yarımtepe tarafından babaannesi Sultan Yarımtepe’den derlenmiştir. Sultan Yarımtepe 1938 doğumludur. İhsaniye’nin Bozhöyük köyünde ikamet etmektedir. Tahsili ilkokul ikinci sınıfa kadardır.)